หมู่บ้านแห่งนี้จะสวยงามเป็นพิเศษในฤดูใบไม้ร่วง เมื่อต้นป็อปลาร์เรียงแถวเปลี่ยนสีและให้ความรู้สึกสดใสจากทิวทัศน์ที่เต็มไปด้วยหินซึ่งประกอบกันเป็นภูมิทัศน์ ในขณะที่หมู่บ้านลาดักกี ในส่วนที่เหลือของหุบเขานูบร้าก็ใช้ประโยชน์จากหินเช่นกัน การสร้างสรรค์ของพวกเขาไม่มีที่ไหนที่สร้างอย่างประณีตและอุตสาหะเหมือนในเติร์กและแม้แต่ในพื้นที่ที่เกิดแผ่นดินไหวและแผ่นดินถล่ม
กำแพงหินบัลติก็ยังยืนหยัดอย่างภาคภูมิและท้าทาย แม้ว่าอินเดียและปากีสถานจะขัดแย้งกันในเรื่องแคชเมียร์ แต่ชีวิตก็ดำเนินไปอย่างสงบในเติร์ก ชาวบ้านต่างออกบัตรประจำตัวของชาวอินเดียและได้เป็นพลเมืองหลังการยึดครองในปี 2514 และความพยายามล่าสุดในการปรับปรุงหุบเขานูบร้าให้ทันสมัย จากถนนที่ดีขึ้น บริการด้านสุขภาพและการคมนาคม ตลอดจนการท่องเที่ยวที่เฟื่องฟูเมื่อเร็วๆ นี้ ได้หมายถึงช่วงเวลาที่รุ่งเรืองมากขึ้นสำหรับ เติร์ก อย่างไรก็ตามที่นี่ไม่รู้สึกเหมือนอินเดียมากนัก สวนแอปริคอต มัสยิด Noorbakshia บ้านหิน และช่องชลประทาน ตลอดจนอาหารบัลติแบบดั้งเดิม เช่น คีซีร์ (ขนมปังบักวีต) โรยหน้าด้วยเนื้อจามรีหรือเสิร์ฟกับมัสกัต แอปริคอตและวอลนัทบด และบาเลย์ซึ่งเป็นซุปที่มีเส้นบัควีทเส้นใหญ่ ช่วยให้หมู่บ้านมีวัฒนธรรมที่ยึดมั่นในรากเหง้าของชาวบัลติ